"Umudunu kaybetme".

Seversin sevilmezsin. Sevilirsin sevmezsin. Ama elbet birgün hem sever hem sevilirsin. Hayat bu ya her santiminde türlü türlü oyunlarıyla dolu. Şu kalbimizden çektiğimizi belkide hiçbirşeyden çekmedik. Mutluluğuda acıyıda hep aynı yerde bulduk. 

 

Bazen pes edenlerimiz oldu bazense kızgın yolda yürüyenlerimiz oldu tüm acılara inat. Ama umut vardı içimizde. Birgün yakalayacaktık ucundan mutluluğun ve belkide hiç bırakmayacaktık. Bu günleri "vay be nasıl günlerdi" diye anacaktık sevdiğimizin kollarında. Zaten bunca acıya başka nasıl dayanabilirdik ki. Biz bunu hak ettik. Umudumuz olsun kardeşlerim. Eğer umudumuzu yitirirsek bir ölüden farkımız olmaz. Bir kişi sevipde karşılığını alamadıysak aldatıldıysak eğer; hayat bitti mi yani. Bitti diyorsan git intihar et. Evet yanlış duymadın. Git ve intahar et. Ne farkın kalır ki ölüden umudun yoksa. Asıl ölüler umudunu yitirenlerdir. Halbuki herkezin bitti dediği anda seni bu hale düşürene inat kalkmayı bileceksin. Uçurumun kenarındayken bile gülmeyi öğreneceksin. Dimdik duracaksın bir aslan edasıyla. Hayatını yaşayacaksın. Dünya'ya bir kere geliyoruz iki değil.. Hayat bitmedi. Düşünsene; sen üzülmezsen kim üzebilir ki seni. Sen başaracağım diyorsan kim sana dur diyebilir ki. Sen sende oldukca bileğini kimse bükemez. Yeter ki güçlü ol Kendini sev ve en önemlisi. "Umudunu kaybetme".

Mutluluk yağmurları altında şemsiyesiz kalmanız dileğiyle...